“เจซูตินบาแด” ผมขอบคุณเป็นภาษาพม่าตะกุกตะกัก เมื่อแม่ค้ายกอาหารมาเสิร์ฟ

“ขอบคุงคะ” เธอยิ้มหวาน แล้วตอบกลับมาเป็นภาษาไทย

ก่อนหน้านี้ เราไม่กล้าไปลองกินอาหารที่ตลาดพระโขนง เพราะกลัวชาวพม่า แต่การไปเที่ยวย่างกุ้งทำให้รู้ว่าเค้าก็เหมือนคนทุกชาติ มีดี มีร้าย ปนๆ กัน และคนดีก็เยอะกว่าคนร้ายเห็นๆ

ดังนั้นมันก็ถึงเวลาแวะไปทักทายเพื่อนบ้าน AEC ในกรุงเทพ และลองกินอาหารของเค้าซะหน่อย ดูซิว่าจะอร่อยเท่าที่ย่างกุ้งรึเปล่า

ปล. ใครอยากรู้ว่าอาหารพม่าของแท้เป็นยังไง อาเจ๊ไปลุยกินมาเรียบร้อยจ้า

การเดินทาง

เราเริ่มจากสถานีรถไฟฟ้าพระโขนง แล้วเดินตามพิกัดไปร้าน “โมนา” ซึ่งบริเวณนั้นจะพบร้านอาหารพม่าอีกหลายร้านครับ

ร้านโมนา

พิกัด

• 13.7131211, 100.5955269
• http://bit.ly/2Q09oTB

ร้านอาหารพม่าเจ้าดังในตลาดพระโขนง แลดูจะมีอาหารครบครัน แถมมีร้านขนมขนาบข้าง เยี่ยมไปเลย

แต่ข้อเสียที่หลายคนคงไม่ชอบ คือ มันมีกลิ่นท่อระบายน้ำรบกวนเป็นระยะ

โมฮิงก่า — 50 บาท

เราถึงเช้าเกินไป แม่ครัวตัวจริงยังจ่ายตลาดอยู่ แม่ครัวสำรองเห็นว่าเรารอนานแล้ว เลยลองทำจานนี้มาให้กินก่อน

โมฮิงก่า คือขนมจีน กินกับแกงคล้ายน้ำยาปลา รสเค็มหวานนวลๆ ไล่เลี่ยกัน มีไข่ต้มและมีถั่วกรอบๆ หลายแบบในชาม เราไม่เจอเนื้อเป็นชิ้น กลิ่นรสค่อนข้างคุ้นเคย กินง่ายครับ

ถ้าอยากให้รสจัดขึ้น กินคู่กับผักดองรสเปรี้ยวเผ็ด ผมรู้สึกว่ามีรสเฝื่อน (น่าจะ)จากใบชา แซมเข้ามาด้วย

เต้าหู้อุ่น — 50 บาท

แม่ค้าเรียกว่า “โทฟูอุ่น” รสนวลนัว หวานนำ เส้นหนึบๆ เดาว่าทำจากแป้งข้าวเหนียว รสสัมผัสคล้ายกับกินซุปข้นๆ ลื่นๆ

คำแรกมีความแหยะเล็กน้อย แต่กินไปกินมาก็เพลินดี ใส่หอมเจียวหอมแขก กระเทียมเจียว ซีอิ้วหวาน และเครื่องเทศจากพม่าด้วย ไม่มีเนื้อสัตว์อีกเช่นเคย

เลอะเพ็ตโตะ — 70 บาท

ไม่เข็ด กินที่ย่างกุ้งมาแล้วไม่ค่อยชอบ แต่อยากลองอีก ประกอบไปด้วยใบชาหมัก และถั่วหลายชนิด เช่น ถั่วลิสง ถั่วลูกไก่ และถั่วอื่นๆ ที่แม่ครัวก็ไม่รู้ชื่อภาษาไทย

รสชาติ เปรี้ยว มัน เค็ม และเผื่อนจากใบชา เคี้ยวสนุกกรุบกรอบ จานนี้อร่อยกว่าที่พม่าแฮะ

ร้านขนม

พิกัด

• อยู่ทางซ้ายของร้านโมนา

ร้านนี้ขายขนมที่เราไม่เคยเห็นที่พม่าซะด้วย อะไรเป็นอะไรกันมั่งหละเนี๊ยะ

ชื่อขนมมาจากการสัมภาษณ์แม่ค้า สะกดตามที่เราได้ยิน เขียนผิดๆ ถูกๆ ยังไง ต้องขออภัยด้วยจ้า

มอลอจอ — ชิ้นละ 10 บาท

ขนมแป้งทอดชุบน้ำเชื่อม หน้าตาคล้ายโดนัท แต่เนื้อแป้งเหนี่ยวและหนักกว่า(เยอะ) ด้านนอกมีความกรอบนิดๆ เข้ากันดีกับน้ำเชื่อมหวานๆ ผมชอบชิ้นนี้มาก

โมเลเก้า — ชิ้นละ 10 บาท

ไข่หงส์พม่า เป็นขนมทอดสอดไส้ แป้งคล้ายไข่หงส์บ้านเรา แต่หนาเคี้ยวหนึบ ไส้หวานหอมคล้ายขนมต้ม อร่อยดี แต่หนักท้องมากครับ

แปจอ — ชิ้นละ 10 บาท

ขนมกลมแบนมีถั่วเกาะอยู่รอบๆ แป้งหนึบตันแบบกะลอจี๊ รสเค็มมันนิดหน่อย มีกลิ่นถั่วหอมๆ ถ้ากินตอนทอดเสร็จใหม่ๆ ข้างนอกน่าจะกรอบกว่านี้

ผมลืมถ่ายรูปเดี่ยวของมัน เลยมีแต่รูปหมู่  เค้าขอโต๊ด (“แปจอ”อยู่มุมบนซ้ายของภาพครับ)

กะละโม้ว — ชิ้นละ 10 บาท

ขนมนึ่ง ทำจากหัว “กะละโม้วอึ้ง” สับจนละเอียดยิบ รสนวลๆ ไม่ไปซักทาง เส้นใยเยอะ คาดว่าอุดมไปด้วยไฟเบอร์

โดยรวมขนมที่ลองกินวันนี้ หนักและมีน้ำมันประมาณนึง ใครที่ระบบย่อยอาหารไม่ดี ไม่ถูกกับของมัน อย่ากินเยอะครับ

ร้านข้าวแกงไม่ทราบชื่อ

พิกัด

• อยู่ทางขวามือ ถัดจากร้านโมนา

อันที่จริงบริเวณนี้ มีร้านข้าวแกงตั้งเรียงรายอยู่สามสี่ร้าน เราเดินไปเดินมาแล้วเลือกร้านนี้เพราะลูกค้าเยอะที่สุด

ข้าวแกงพม่า — 40 บาท

อาเจ๊สั่งกับข้าวสองอย่าง อย่างแรกคือไก่ผัด มีกลิ่นเครื่องแกงแบบบ้านเราปนกับเครื่องแกงแบบอินเดีย กระดูกเยอะสุดๆ กินยาก รสเค็มนำโด่ง ตามด้วยรสเผ็ดนิดๆ ร้านคงตั้งใจให้กินกับข้าวและผักเยอะๆ

อย่างที่สองคือผักบะแจ๊ กลิ่นคล้ายหน่อไม้ดอง รสเปรี้ยวและเฝื่อน

บนโต๊ะมีผักและน้ำพริกให้กินตามสไตล์ข้าวแกงพม่า

หมูผัดพริกแกง

กินไปซักพัก แม่ค้าเอาหมูผัดพริกแกงมาให้ฟรี อาจจะเห็นว่าเรากินไม่อร่อย เจ้านี่กินง่ายกว่าไก่เยอะ เพราะไม่มีกระดูก ส่วนรสชาติก็เหมือนกัน ขอบคุณมากคร้าบ

แกงจืด ไม่ทราบชื่อ

ยังไม่พอ หลังจากหมูมาไม่นาน เราก็ได้แกงจืดมาอีกถ้วย

แกงจืดรสอ่อน มีกลิ่นคล้ายต้มเปรอะ น้ำแกงมีความเมือกหน่อยๆ ใส่เจ้าหัวที่ใช้ทำขนม “กะละโม้ว” มาด้วย น่าสงสัยว่ามันคือหัวอะไรกันแน่ ทำไมคนพม่าถึงชอบกิน ส่วนเราเพิ่งรู้จัก

สรุป

ถ้าคุณอยากรู้จักอาหารพม่าแต่ไม่รู้จะไปชิมที่ไหน ตลาดพระโขนงก็เป็นตัวเลือกที่สะดวก ได้บรรยากาศ เพราะอยู่ท่ามกลางชาวพม่า

แต่หลายจานรสชาติสู้ที่ย่างกุ้งไม่ได้ ดังนั้น… ดูลายแทงของอาเจ๊ แล้วไปลุยย่างกุ้งดีกว่าฮะ